Mijn jonge Adonis

Een ruime 10 jaar geleden schreef ik al eens over het verschil in leeftijd. Het artikel ging over de algemene acceptatie daarvan. Inmiddels is mijn eigen situatie en daarbij de kijk op de situatie ook weer helemaal veranderd.

Hij was 10 jaar ouder

Destijds was ik getrouwd met een man die 10 jaar ouder was dan ik. Niemand keek er raar van op, niemand die vroeg of wij veel in leeftijd scheelden. Misschien zag de man in kwestie er gewoon erg jong en fris uit en had ik al voor mijn leeftijd een oud hoofd... geen idee. De vraag hebben wij in al die jaren nooit gesteld gekregen. Dat is nu wel andere koek.

Omgekeerde wereld

In mijn huidige relatie -ook alweer heel veel jaartjes hoor- ben ik de oudste. We schelen best veel, wel 13 jaar! Nu is dat de laatste tijd best hip en doen aardig wat filmsterren en BN-ers er aan mee, maar verandert dat ook onze kijk op de situatie? Een aantal jaar geleden werd er lacherig ‘toyboy’ geroepen of kreeg ik de vraag of ik zo'n 'wilde dame' was. Is dat beeld veranderd doordat men er aan gewend is of doordat het vaker in de media getoond wordt?

Ze zijn allemaal hetzelfde

Eén ding is duidelijk, of hij nu jong of oud is, na de daad doen ze allemaal hetzelfde! *smakkk*... een welterustenkussie, omdraaien en een boom omzagen. Potverdikkeme! Wat kan die man zagen. Dat deed die ouwe een stuk minder hoor. Dus daar hoef je in ieder geval niet perse een jongere man voor te nemen.

Oh, en dan nog iets..

Nee, na al die jaren is mij één ding wel duidelijk geworden. Jong of oud, ze laten allemaal de was op de trap liggen. Vrouwen weten dat wanneer de gevouwen was op de trap ligt dat die dan mee naar boven moet zodra je de trap op loopt. Vrouwen weten dat wanneer de wasdroger piept, dat de was droog is en uit de droger in de wasmand moet en dat sokken-op-een-prop uit elkaar gehaald moeten worden voordat deze in de machine gaan. Hij niet. Hoe jong of oud de man is.. dat doen ze niet vanzelf. Dat moet je ze vertellen, vaak meer dan 3 keer. En dan met heel veel geluk doen ze het voor jou (alsof wat in de mand zit niet van hen is) en kijken triomfantelijk jouw richting op. Er wordt dan minstens een pluim verwacht of liever nog woeste seks.

Klagen? Ho maar!

Maar ach, ik mag niet klagen en dat doe ik dan ook niet. Elke nacht ligt ik naast een jonge Adonis, terwijl hij het met dat uitgezakte ouwe lijf van mij moet doen en heeft daar écht nog nooit over geklaagd. Geluksvogel dat ik ben!

Door gastblogger Chanoa Foto: Shutterstock - Wavebreakmedia