Suus: Walk of shame

Het Tinderen en online daten heb ik even in de koelkast gezet. Kan nou niet zeggen dat het tot nu toe tot een daverend succes heeft geleid. Daarbij, het kost ook godvergeten veel tijd man.

Real life

In die tijd dans ik liever door het echte leven dan dat ik surfend en swipend op het net doorbreng. Trouwens, die klik, match, vlam, die voel je toch alleen maar in het echt. Dat gevoel dat je de zaal door kijkt, jullie ogen kruisen elkaar, blijven op hetzelfde moment aan elkaar hangen en wrikken zich dan weer los om zo nonchalant mogelijk verder te turen. Je hartslag gaat naar de maan en terug, je benen beginnen te zwabberen en je weet mijn god niet meer waar je het over had. Dat gevoel, dat voel je alleen in real life.

De Bloemenbar

En in dat echte leven stond ik laatst op een ordinaire dinsdag avond per ongeluk op nogal een onchristelijk tijdstip in de Bloemenbar te dansen. En dan, in eens staat ie daar, hij kijkt me aan en ik lach. Binnen drie seconden staat ie naast me, pakt mijn hand en swingt me als een John Travolta de tent door. Hij is groot, ondeugend en JONG! Veel te jong. Nu lijk ik natuurlijk nog steeds 25 dus dan krijg je dat. Daarbij Madonna doet het ook. 'Age aint nothing but a number' - besluit ik en ik laat me door mijn Don Juan meevoeren op het ritme van de muziek.

Verliefde puber

Misschien is het de drank, misschien ben ik door hem bedwelmd, maar het lijkt alsof alleen wij nog bestaan. Hij is sterk, tilt me op, draait me rond en zet me neer. Hij is wel 10 jaar jonger maar hij weet precies wat ie aan het doen is. Zo zelfverzekerd als ie te werk gaat, zo speels en zonder dubbele lagen. Recht op zijn doel af. Ik voel me een klein meisje in zijn armen en vraag me af of dit wel helemaal goed gaat. Hij pakt met zijn hand mijn kin vast en duwt m iets omhoog zodat ik 'm aan kijk. Het lijkt wel een film. Dan begint ie me hartstochtelijk te zoenen. Ik lijk wel een verliefde puber, bijna gênant. Old school een partijtje staan tongen midden in de kroeg. Wanneer doe je dat nou nog? Bij deze, dat moeten we toch echt vaker doen. Heerlijk!

Is dit een film?

Aan het eind van de nacht worden we letterlijk de tent uit geveegd. "Jij gaat met mij mee", zegt hij resoluut. Kan mij het schelen, achter de geraniums kan altijd nog. Om het high-school gevoel compleet te maken belanden we in het huis van zijn vader. Die blijkt voor het gemak op vakantie te zijn. Hij trekt een fles rood van het aanrecht en neemt me mee het dakterras op. Midden op het dak staat een bankje met uitzicht over heel Amsterdam. Het voelt alsof Reinout Oerlemans ieder moment 'action' kan roepen. Het is een scène uit zo'n lekkere slappe, willekeurige, Nederlandse film waarin altijd dezelfde mensen spelen. Je weet wel, die soap reünies op het witte doek. Georgina Verbaan kan zo het terras op komen stormen om de haren uit mijn kop te trekken omdat dit haar vriend blijkt te zijn. Mijn make-up mag trouwens ondertussen wel even bijgewerkt worden maar goed, misschien dat de visagiste even druk is. Het is een groot avontuur en ik zou willen dat deze nacht oneindig was.

Walk of shame

Ik heb, denk ik, 2 uur geslapen als ik genadeloos uit mijn slaap wordt gerukt. Fuck, mijn wekker. Het onbezorgde 'dat zien we morgen wel weer-gevoel' is gone. De realiteit staat ongeduldig op zijn horloge te tikken, ik moet gaan. Ik schraap mezelf bij elkaar en hijs mezelf de trap af. Naast het kleed waar we uiteindelijk beland waren zie ik half lege wijnglazen staan. Een asbak vol peuken, her en der wat kledingstukken. Met een bonkend hoofd scharrel ik mijn spullen bij elkaar. Alle sterallures van gister avond zij met de Noorderzon vertrokken. De sexy lexy heeft plaats gemaakt voor een soort junk, hunkerend naar een warm bad en een joggingbroek. Hoewel ik verder niet de illusie heb dat dit ooit iets zou worden klinkt de optie van 'toy boy' me nog zo slecht niet in de oren. Daarbij, om zomaar de deur uit te lopen is ook weer zo vreemd. Ik besluit een briefje in zijn jaszak te stoppen. Zachtjes trek ik de deur achter me dicht.

Woensdagochtend, brak langs de grachten

Ik voel me nogal een kansloos figuur hoe ik daar op een woensdag ochtend over de grachten loop. Ondertussen schijnen mijn hersenen weer een iets actievere houding aan te nemen. In eens schiet me te binnen dat het net zo goed de jas van zijn pa kan zijn waar ik het briefje in gestopt heb. Handige actie, Harry! God dammit. We zullen zien wie er belt, misschien nog een leuk verhaal lijntje voor een slappe soap.

Foto: Flickr - Janepaludanus