"Mijn blunder in de parenclub"

Het was me wel wat. Je moet je voorstellen, voor de eerste keer naar de parenclub. Zenuwen gieren door je lijf, je trilt zelfs een beetje van de spanning. Of dat was zo bij mij.

Ik had mijn jongens mee, zo kan ik ze wel noemen. Mijn vriend waarmee ik al vijf jaar een gelukkige en zeer excentrieke relatie mee heb en onze beau. De ene lang als een smalle berk met een kop blond haar en felle blauwe ogen en de andere, die van mij, iets kleiner met zwarte haren en een donkere blik.

Het goeie ouwe Gentse uitgangsleven laat je wel even achter zodra je door de deur bent. Handdoeken worden in de handen gestoken en een wereldse man glimlacht ons bemoedigend toe. Leeftijd maakt voor hem niet uit en dik of dun, klein of groot is geen probleem. De club is zijn levenswerk en de man staat te popelen om zijn visie met ons te delen.

En dan gaat de kleding uit

Eerst het uitkleden dan maar. Als in een zwembad sta ik dan bij de lockers waar ik handtas en sjaal inprop. Kleren hou je best nog even aan, dat is geen verplichting maar dat hoort zo. Een bijna onuitgesproken regel en om 22u gaat de bel en dan moeten die kleren uit.

De club is een gek samenraapsel van Oosterse ornamenten, erotische foto’s en lederen meubels. Er hangt een schommel, staan wat lage en hoge tafels, pronkt een bad en geurt een enorme douche naar lavendel. Alles in één ruimte met in alle hoeken en kanten zetels en lounges die al veel hebben meegemaakt. Er is weinig volk en onwennig zit je dan aan de bar te drinken. Het was ook echt onwennig en in mijn geval wil dit dan zeggen dat ik een glas water omstoot en zo meteen iedereen laat weten dat ik er ook bij ben.

Enkel plezier

Er zitten oudere koppels en eenzame mannen en de vraag die er niet luidop gesteld wordt, hangt er wel in de lucht. Met wie ga ik het doen vanavond? Geen verplichtingen, enkel plezier.

We hadden plezier. De kleren vlogen uit na het afgesproken uur en hoewel er nog een hele verdieping bedden is boven, hadden we kamp opgezet in een zalig hoekje achter in de club. We hadden bekijks en laat dat toch wel een kink zijn waar wij alle drie van kunnen genieten. En toen gebeurde het. De dees hier moest naar toilet. Het was de tweede keer die avond en ik had al gemerkt dat het slot van de deur zich wat raar gedroeg.

Bijna helemaal naakt raapte ik mijn moed bij elkaar, stapte door de club en glipte het toilet in. Ik ben nog nooit ergens in mijn leven op stap geweest waar het toilet zo geweldig was. Warm, met nette kleurtjes aan de muur, spiegels aan de ene kant en kunstfoto’s aan de andere kant. Een grote wastafel met geurtjes en zeepjes en een rekje met washandjes. Je waant je bijna in een hotel, tot die sleutel ineens van de deur valt en het slot een raar geluid maakt.

En daar zat ik dan... vast!

Hé niet erg, zeg je dan. Ik raapte de sleutel op en probeerde het, maar het slot was geblokkeerd. Opnieuw en opnieuw tot ik tot het besef kwam dat mijn geprul niet werkte. Geen Iphone mee, enkel schaars geklede ik. Ik bedacht me dat één van mijn jongens wel zou komen kijken, maar ik had het mis. Mijn vriend kon me, na het hele voorval, wel vertellen dat hij er vanuit ging dat ik een ‘kakske’ aan het doen was. Jaja, een kakske.

Gered, met koevoet en al

Gelukkig kwam de eigenaar van de club nog eens kijken en zei hij dat hij mij had zien binnengaan, maar niet weer naar buiten had zien komen. Hij kon de deur ook niet opendoen en is dan maar een koevoet gaan halen. Jawel, de eigenaar van de parenclub heeft de deur met een koevoet moeten los wrikken. Die twee dat ik bij me had, hebben zich rot gelachen toen ik uiteindelijk terug bij hen belandde met een rode kop.

Gelukkig werd de avond op een goede manier afgesloten; zoals het de traditie is in de Shivaz met heerlijke pizza.