'Het praatbedje' als oplossing om met elkaar in gesprek te gaan

Aan het begin van mijn relatie had ik moeite met communiceren. Dat is een mode-woord met als betekenis: ‘zodanig goed praten met een ander persoon dat zowel jij als die andere begrepen wordt’. Iedereen moet daar tegenwoordig ook goed in zijn. Je moet kunnen communiceren met je familie, met je kinderen, met je collega’s en vooral met je partner. Door de jaren heen ben ik hier beter en beter in geworden, zowel op werkvlak als in mijn persoonlijk leven. En dat laatste heb ik te danken aan een nogal simpel idee van mijn vriend: Het praatbedje.

Hoe wij aan de slag gingen

Het praatbedje is bij ons letterlijk het bed. Wanneer er een duidelijk probleem is of iets dat onuitgesproken sluimert in de relatie, gaan wij naar het praatbedje. We stappen naar onze slaapkamer, soms zelfs nog vol van woede van de voorafgaande ruzie, soms met een bang hartje en soms zelfs helemaal niet-wetende waarom. We zeggen tegen elkaar dat we het praatbedje ingaan en vervolgens doen we onze kleren uit. In het praatbedje is men namelijk naakt en gewoon al naakt zijn, zorgt ervoor dat je opeens een heel andere mindset krijgt. Die boosheid is opslag al een beetje minder.

De één neemt het woord en de ander luistert

Simpel toch? Waarom kan dit niet aan de keukentafel of in de zetel? De hele bedoeling van het praatbedje is om even los te koppelen van alles dat er gaande is en met een open geest een conversatie te starten. Alles kan, alles mag. Alles kan en mag benoemd worden en alles kan en mag opzij geschoven worden.

Voorbeeld

Mijn vriend en ik zitten in de verbouwing van ons huis maar we zijn op een punt gekomen dat het huis af en niet af is. Het is volledig bruikbaar maar helemaal niet zoals we het zouden willen. In mijn hoofd betekent dat onrust. Onrust betekent absoluut geen lust voor mij.

Mijn vriend werd dus de voorbije weken al een paar keer (vaak) afgewezen en wilde dit benoemen zonder mij te kwetsen. Hij zei op een avond ‘we gaan naar het praatbed’. Ik wist niet meteen waarom, kon het natuurlijk wel raden en ben meegegaan. Daar heeft hij kunnen vertellen hoe hij zich voelt en ik heb kunnen uitleggen wat er precies omgaat in mijn hoofd en hoe moeilijk ik het heb met de hele situatie. Er is natuurlijk niet meteen een oplossing gekomen.

Het is benoemd

Het blijft heel rommelig en heel stoffig in de kamer en ik blijf het erg moeilijk vinden om in ‘the mood’ te komen. Maar het is wel benoemd en dat voelt alsof er een last van je schouders afvalt. Ik wist ook wel dat ik hem al een tijdje had afgewezen en ik begon me daar meer en meer schuldig rond te voelen.

Maar nu hoeft dat niet meer. Het is benoemd, het is besproken. We hebben het gesprek achter ons gelaten in het praatbedje. Dat wil zeggen dat mijn vriend mij niet gaat pushen en ik ga ondertussen werken aan die onrust. Het heeft de taboe weggenomen, de spanning die er was en het heeft vooral ervoor gezorgd dat we weer een beetje dichter bij elkaar staan.

Onze regels

Nog even wat korte regels waar mijn vriend en ik ons aan houden als we het praatbedje ingaan:

• Geen kleren.
• Lichamelijk contact wordt aangemoedigd.
• Weigeren om iets te bespreken mag, maar dan moet je wel de reden geven waarom je weigert.
• Onderwerpen kunnen en mogen in bewaring blijven in het praatbedje.
• Je mag het praatbedje pas verlaten als beiden partijen er een goed gevoel aan overhouden.

Ik stel dus voor, doe die kleren uit, neem een open houding aan en bespreek eens met je partner op een ‘veilige’ plaats iets dat je nog nooit hebt durven zeggen. Het eerste gesprek dat wij gehad hebben was : ‘ik wil dat je me pijn doet’. Ik kan alleen maar zeggen dat daar heel fijne ervaringen uit zijn voortgekomen!

Zou dit idee ook iets voor jullie relatie kunnen zijn?